προησεώ

και αττ. τ. προηττῶ, -άω, Α

1. κατανικώ κάποιον εκ τών προτέρων

2. (συν. το παθ.) προησσῶμαι, προηττῶμαι, -άομαι

καταβάλλομαι προηγουμένως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + ἡττῶ / ἡσσῶ «νικώ, καταβάλλω»].